آلبر کامو توی کتاب "مرگ خوش" نوشته:بیماری اش آنقدر طولانی شد که اطرافیانش به مریضی اش عادت کرده بودند و از یاد بردن که اون داره عذاب میکشه، که اون داره می میره...حقیقت اینه که گاهی هر چیزی که مربوط به ماست برای اطرافیان تبدیل به عادت میشه،دردها و رنج هامون، بیماری هامون،حتی عشق و محبتمون نسبت به آدم ها...گاهی حضور دائمی و عشق بی قید و شرط ما یاعث میشه حتی دیده نشیم!_ این متن کپی است. بخوانید, ...ادامه مطلب